In 2002 (dus 2 jaar voor de tsunami) hebben we met een auto van Roger een rondreis gemaakt door het zuiden van Thailand. We waren voor 4 weken op vakantie in Pattaya en van daaruit zijn we vertrokken via Chonburi naar Bangkok. Om met de auto over de snelwegen van Bangkok te rijden is al een belevenis apart. Het is druk, heel druk. Je hebt de expresway, de motorway en de Highway (spreek voor zicht, gaat er boven over heen) en alle wegen hebben 4 of 5 rijstroken, ondanks dat zijn de wegen overvol en als je de weg niet weet is het lastig om de juiste afslag te vinden en dan ook nog over al de rijstroken heen, daar te komen waar je heen wil. Als we Bangkok verlaten gaan we richting het zuiden. We blijven rijden langs de Golf van Thailand naar beneden richting Samu Sonkram, Phetchaburi naar Cha-am.
Cha-am ligt aan de overkant van de Golf van Thailand en ongeveer op de hoogte van Pattaya. We lopen over de boulevard en door het dorp en kijken uit naar een slaapplaats. Dit is geen toeristen plaats maar een slaperig groot dorp waar niet veel te beleven is en we kunnen geen fatsoenlijk hotel ontdekken. We besluiten door te rijden naar Hua Hin, het is nog vroeg en daar kunnen we zeker wat meer gezelligheid vinden.
Hua Hin is een typisch Thaise stad. Eigenlijk zijn alle Thaise platteland steden zo ongeveer hetzelfde.
Je rijd binnen via een brede toegangsweg die de plaats in tweeën deelt en via deze weg rijdt je meestal de plaats ook weer uit. In het midden van de weg vind je een strook met een goed onderhouden tuin. In het begin van de stad heb je de industrie terreinen en veelal de grote supermarkten als Tesco Lotus en Big C. Hier kan je altijd goed en goedkoop eten. Als je doorrijdt zie je links en rechts overal kleine winkeltjes. De meeste standaard winkels voor reparatie van je auto of verkoop van brommers of huisraad vindt je aan de hoofdwegen, en al rijdende kom je vanzelf in het centrum terecht.
Hua Hin wijkt hierin af van de normale Thaise stad door de vele ressorts die zij aan zij aan het strand te vinden zijn. Ze zijn verbonden via kilometers lange stranden, maar er is geen boulevard die de ressorts met elkaar of de stad verbind. Je moet altijd met een taxi of auto naar de stad om te winkelen of uit te gaan eten. Wij besluiten door te rijden naar het oude centrum (het toeristische gedeelte) van Hua Hin. Het ziet er leuk en gezellig uit, dus gaan we snel op zoek naar een hotel, het liefst in dit centrum en op loopafstand van de winkeltjes, restaurants en de zee. Dit lukt al snel en er is ook een veilige parkeerplaats voor de auto. Daarna op verkenning.
Visvangst
We lopen door een straat vol toeristenwinkels en restaurants naar het einde van de straat en belanden midden tussen de vissersboten die in de haven gelost worden, ziet er schitterend uit maar stinkt vreselijk. De grote boten vangen hele kleine visjes waar de beroemde Thaise vissaus van wordt gemaakt. Geen maaltijd zonder vissaus, de Thai gebruiken vissaus in plaats van zout.
Sofitel hotel
Schuin tegenover ons hotel vinden we het Sofitel hotel, bekend uit Vietnam films waar het o.a. te zien is als het "Railway station". Het is voor mij een van de mooiste hotels uit Thailand met een prachtige tuin en rechtstreeks aan het strand. Zeker een bezoekje waard.
Strand
Op het stand vind je niet zoals op de meeste grote stranden in Thailand overal stoelen met parasollen, maar gewoon zand. De terrasjes zijn dun gezaaid. Het kost moeite om ergens een glaasje te kunnen drinken, of je moet het Sofitel hotel of het Sheraton binnenlopen. Wat voor ons ook nieuw is, zijn de vele paarden op het strand. Je kunt hier overal een paardje huren om een tochtje over het strand te maken.
Station Hua Hin
Hua Hin heeft heen prachtig oud stationnetje van hout met een speciaal gebouwde wachtkamer voor de Koninklijke familie die hier ook een huis bezitten.
Je vind voor het gewone volk 1ste, 2de en 3de klasse wachtkamers op het perron. Alles ziet er schilderachtig en kleurrijk uit. Het is altijd leuk om een reisje met de trein te maken, op houten bankjes en met "local" airco (zonder ramen).