Chitwan National Park
Indian - Nepal border
Dinsdag 28 oktober 1997
Om 11.00 uur bereiken we de grens India-Nepal. Het is een drukte van jewelste. De passen en ingevulde kaartjes worden verzameld en Yvonne gaat er mee naar de douane. In de bus is het snikheet. We stappen met een paar mensen uit en gaan wat lopen. De bus van de groep van Erik staat vlak voor ons. Ze staan al meer dan een uur bij de grens. Yvonne komt 2 tellen later uit het douane kantoortje dan Erik. Ze is toch wat handiger. (gewoon omkopen, lekkere koekjes en sigaretten aanbieden). We krijgen onze passen en lopen de grens over naar het Nepali Guesthouse en zijn intussen getuigen van een grandioze scheldpartij van iemand die de grens over wil maar wat niet schijnt te lukken (wat een gezichtsverlies). Al het verkeer wordt tegengehouden, er gaat geen auto of vrachtauto de grens over.
Dan begint het wachten op de bus. Gelukkig op een terrasje met een biertje want het duurt 3 uur voor de beide bussen over de grens zijn.
Het wedstrijdje tussen de bussen gaat beginnen. De chauffeur van Erik weet de weg niet en moet dus wachten op onze bus. De chauffeurs hebben haast. Ze willen vanavond nog (voor 10.00 uur) de grens over terug naar Agra voor de volgende groep. We hebben veel oponthoud, de ene naar de andere controle post waar betaald moet worden aan de politie anders mag je niet verder. (gevolg veel scheldpartijen van chauffeur en bijrijder richting politie). Het schijnt dat de politie dit geld zelf in de zak stopt en dat het niet gebruikt wordt voor onderhoud aan de wegen.
Om 19.30 uur zijn we op de plaats van bestemming. De tassen worden in een bak achter een tractor geladen. Wij gaan lopend over een smalle houten brug waar alleen voetgangers over kunnen. De tractor gaat door het water. Aan de overkant staan jeeps klaar. We stappen in en worden naar de lodges gebracht.
Ons hutje ruikt vreselijk muf en de handdoeken en het beddengoed zijn nat. De klamboe is kapot, te klein en te vies om aan te pakken. We gaan eten (voor het eerst niet lekker) en slapen. Morgen om 6 uur weer op.
Woensdag 29 oktober 1997
Om 7 uur lopen we naar de olifanten. Onze buren (in net zo’n muf hutje) hebben vannacht een rat op bezoek gehad. Hij had zich heerlijk in een van de rugzakken genesteld waar hij niet meer uit kon en vreselijk zat te piepen. Gezellig toch.
We gaan met vieren op de olifant. Binnen 10 minuten zien we de eerste Rino. Na het schieten van wat foto’s rijden we door een rivier en gaan we de bossen in. Er lopen een paar herten en Wilma ziet natuurlijk een spin met een doorsnede van zo’n 10 centimeter. Na een ritje van een uur komen we op de terugweg nog een Rino tegen. Daarna ontbijten op een van de dakterrassen in het dorpje. Onderweg terug naar ons hotel wat geshopped (kaarten en een boekje over het natuurreservaat gekocht).
Yvonne vertelt over ons muffe onderkomen en om een andere hut gevraagd.
Daarna terug naar ons dakterras waar we onder het genot van een drankje hebben genoten van het uitzicht. Spelende kinderen bij de rivier.
Olifanten die in bad gaan en zich daarna lekker met zand besproeien en zonder opzichter vrij rond lopen. Onderweg naar het terras zijn we getuigen van de geboorte van een geitje, dat blij was op de wereld te zijn. Het kwispelt vrolijk met zijn staartje. Na een paar tellen staat het al op zijn wankele pootjes.
‘s Middags maken we een wandeling van pak weg 2 uur door de dorpjes in de omgeving. De bevolking is druk bezig met de rijst van het land te halen en te verwerken. Terug in het hotel van onderkomen gewisseld. Deze nieuwe hut lijkt wel een paleisje vergeleken met de vorige. In ieder geval is het schoon en droog.
‘s Avonds gegeten op ons dakterrasje en daarna nog een afzakkertje in het hotel.
Donderdag 30 oktober 1997
Vandaag niet meegegaan met de jungle tocht. In Ton’s been zit een spiertje verkeerd. Uitgeslapen tot half negen. De was weggebracht en ontbeten.
Een groep kinderen is bij de rivier bezig met het wassen van geiten en schapen. Ze hebben er veel lol in en rollen zich net als de olifanten nog even lekker door het zand. (goed tegen de muggen).
Terug gewandeld naar onze hut en even gezellig in de tuin gezeten onder een grote rieten parasol. Met Jan en Jaqueline een frietje een patatje oorlog gaan eten. Nog wat kaarten gekocht en terug de tuin in.
Tegen de avond begint het jaarlijkse Deepavali feest. Overal langs de weg, op muurtjes, in bomen en struiken worden brandende kaarsjes gezet. Het is een prachtig gezicht. Overal lopen groepjes mooi aangeklede kinderen die bij de winkels en hotels gaan zingen en dansen. Op een kar staat een geluidsinstallatie voor de nodige begeleiding. Na afloop horen ze snoep te krijgen, maar vragen ze roepies. (te vergelijken met Sint Maarten)
Uiteindelijk gaan we slapen, morgen om 6 uur weer op.