Kathmandu
Maandag 3 november 1997
06.34 uur vertrek met het busje naar Katmandu. Als we niet eten onderweg kunnen we om pakweg 15.00 uur aankomen. Katmandu is de hoofdstad van het koninkrijk Nepal. We rijden terug naar de rivier waarop we geraft hebben.
Na 2 uur rijden maken we een thee stop bij een klein tentje langs de weg. De gasbrander (wat een luxe) wordt aangemaakt en thee wordt gezet. Het regent een beetje. We rijden door een erg mooi gebied. Onder ons blijven we de rivier volgen. We rijden op een berg weg door dichte bossen afgewisseld door plateaus met rijst en andere granen. Om 11 uur de volgende stop. We drinken iets en strekken de benen. Het is nog te vroeg om te eten dus rijden we door.
Om 13.00 uur rijden we de Katmandu vallei binnen. Nadat we een hoge bergtop hebben gepasseerd verwacht je de berg weer af te moeten dalen maar nee hoor de katmandu vallei ligt op 1200 meter. Je hebt een schitteren vergezicht over de vallei vol rijstvelden. Om 13.30 uur arriveren we in Katmandu. De bus stopt in een of ander zijstraatje van waaruit wij naar het hotel lopen. 5 minuten. Nee hoor. Zeker 15 min. We zitten in een ander hotel. Goed hotel hoor. En op een goede plaats in het midden van het toeristische gebeuren.
Het programma van de komende dagen wordt uitgelegd en we vertrekken de stad in. Naar de winkels. Alles shops hangen helemaal vol. Hele gevels vol truien, maskers, petten en t-shirts. Boeken winkels, Tibetaanse kunst (of rommel) juweliers te veel om op te noemen. De meeste spullen zijn weer back to the sixties. De winkeltjes worden afgelost door rijen restaurants, Tibetaanse, Chinese, Japanse, alles is mogelijk. We gaan koffie drinken met appelgebak.
Na de koffie duiken we de stad weer in. We komen in een wijk terecht met hele mooie oude huizen met veel hout snijwerk. Als we doorlopen zien we het oude paleis van de koning, nu een museum en heel, heel veel tempels. Het is te donker om te fotograferen maar door de ondergaande zon ziet het er sprookjesachtig uit. Morgen maar vlug terug. We raken een beetje de weg kwijt en komen bij een rivier waar we niet over moeten, dus lopen we weer terug. Na pakweg 1 ½ uur zijn we weer terug bij het hotel. Omkleden, nog wat winkelen en wat eten. In het hotel drinken we nog een borrel en dan naar bed. Morgen om 9 uur vertrekken we weer de stad in.
Dinsdag 4 november 1997
9.00 uur vertrek naar Dubar Square het oude centrum van Katmandu. Hier vindt je o.a. het Koninklijk paleis Hanuman Dokha (het museum wat vandaag dicht is), de Talejutempel en het huis van Kumari.
Kumari is de levende godin. De huidige Kumari is 8 jaar. Ze heeft, nadat we haar hebben toegeroepen, even haar gezichtje laten zien. Een meisje in een goud brokaat jurkje en zwaar erg zwaar opgemaakt. Kumari mag koningin blijven tot ze bloed (of ze nu haar knie kapot valt of menstrueert) dan moet ze weg en wordt er een andere levende godin gekozen. De godin wordt gekozen uit de hoogste kaste en staat boven de koning. De meisjes worden opgevoed door een surrogaat vader en moeder. Wat oudere mensen die momenteel hun 11de Kumari opleiden. De echte ouders wonen buiten het huis maar mogen wel op bezoek komen. Ook hoorden we andere kinderen spelen en lachen. Eenzaam en stil is het niet. Kumari mag 1 maal per jaar naar buiten. Dit gebeurd in een grote draagstoel. (ze zal eens vallen). Als ze bloed moet ze weg, maar ze krijgt wel een pensioentje mee.
Nadat we alle tempels bewonderd hebben gaan we nog even shoppen langs de vele winkeltjes en marktjes. In de avond eten we bij Jab Yum / Jing en Jang hoe zullen we het noemen op kussens op de grond. Niet makkelijk wel lekker.
Woensdag 5 november 1997
Om 9.00 uur (we kunnen al een paar dagen daadwerkelijk uitslapen) vertrek naar Patan en Bakhtapur. De twee andere in de vallei liggende koningssteden. De steden hebben net als Katmandu een Dubar Square in dezelfde stijl en uit dezelfde periode gebouwde tempels en huizen. Het grote verschil is de rust. Er mogen geen of vrijwel geen auto’s of brommers rijden. Het is schoon er ligt geen prulletje op staat. Overal zijn de mensen aan het werk met vegen, wassen of de rijst verwerking. Het levert heel wat foto’s op, hopelijk zijn ze gelukt. Er is een groot contrast tussen de straatkinderen en de schoolgaande in hun nette uniformen met hun boekentassen.
De straatkinderen voeden elkaar op. De grote 8 - 9 jaar halen water en wassen eerst de kleintjes. Als de kleintjes zitten te drogen zijn ze zelf aan de beurt. In het begin zijn ze wat verlegen maar naar een praatje (pen en snoep) komen ze los.
Nadat we de twee koningssteden bezichtigd hebben en natuurlijk foto’s gemaakt hebben van het bekendste houtsnijwerk raam van Nepal gaan we de berg op naar Nagarkot op (2100 meter).
Een mooie busrit naar boven. Het laatste stuk lopen we naar de top. Op het dak van het hotel View Point kunnen we de Mount Everest zien liggen, maar vandaag ligt hij in de wolken. Met een kompas zoeken we uit waar hij ongeveer te zien moet zijn. De meeste mensen van de groep blijven boven overnachten en komen morgen lopend terug (5 uur lopen). Wij gaan met de bus terug naar Katmandu. We zijn met zijn tweetjes gaan eten in een klein Nepalees restaurantje. Het eten heeft een typische smaak. Het kan mij niet echt bekoren, maar sommige mensen lusten er wel pap van. Het is er wel gezellig met heel veel gratis borreltjes uit stenen (bloempot bakjes) en popcorn om de smaak weg te werken.
Donderdag 6 november 1997
We lassen een rustdag in en slapen uit. Morgen moeten we weer vroeg op, dus nu kan het nog. We gaan laat ontbijten in Freakstreet. Deze straat was een van de bekendste straten uit de hippie tijd. Daar leven ze waarschijnlijk nog in. De een na de ander biedt hasj of opium aan. Niet alleen hier maar overal in India en Nepal is het aanbod groot. We ontdekken een gezellig restaurantje waar we in de tuin lekker rustig kunnen zitten. Daarna naar de tempels en de markt. We zoeken de hoogste tempel uit en gaan bovenin zitten. Ton laat zijn schoenen maken. Een van de schoenmakers heeft ontdekt dat de zool los zit. Zo gaan de uren snel voorbij. We worden door allerlei mensen aangesproken. De kinderen zijn veruit het slimst. Eerst gaan ze aan Ton Nederlandse muntjes vragen voor hun munten verzameling. Daarna proberen ze bij mij dezelfde munten in te wisselen tegen roepies, 'want ze hebben zo’n honger'. Nog even wat lezen, daar hebben we wel erg weinig tijd voor gehad. Ik zit nog vooraan in mijn boek. Daarna eten en de kleding ophalen die we hebben laten maken. Terug in het hotel loopt Ton nog even terug om een doosje sigaren te geven aan een juwelier. Hij wordt meteen uitgenodigd om een biertje te gaan drinken en naar Nepalese muziek te luisteren ergens in Katmandu. Daarna was het lopend en zoekend terug naar het hotel.
Vrijdag 7 november 1997
Vandaag gaan we boven de Mount Everest vliegen. We vertrekken met een taxi naar het vliegveld. Het is 8 uur. We zijn met een groepje van zeven. Om 9 uur zitten we nog niet in de lucht. Maar om 9.40 uur stijgen we eindelijk op voor onze mountain flight. Een tweemotorig propellor vliegtuig met open cockpit vliegt ons uiteindelijk naar de Himalaya. Een schitterend uitzicht met als klap op de vuurpijl een blik op de hoogste berg op deze wereld, de Mount Everest. Daarna weer terug naar Katmandu waar de taxi’s ons weer naar het hotel brengen.
Lunchen in Oasis en terug naar het hotel om te douchen. Om ongeveer half vier naar de kleermaker om onze nieuwe kleren op te halen. Wilma bestelt er alsnog een broek bij. Vanavond om 21.00 uur is alles klaar. Terug gewandeld naar het hotel, waar we bij de juwelier (waar Ton gisteren mee is wezen stappen) stenen gaan bewonderen. Diamanten, maanstenen, opalen. Jij noemt ze, hij heeft ze. Toch weer even wat geleerd. Om zeven uur gaan we met de hele groep eten. Jan heeft toch nog voor NepaleeseT-shirts kunnen zorgen. Niet voor iedereen, daar was de tijd te kort voor, maar voor zes personen. Heel leuk, vooral zonder diesel lucht. Om 9 uur Wilma’s zijden pakje opgehaald en nog wat gedronken van onze laatste centjes. Morgen weer om 4.45 uur op.
Zaterdag 8 november 1997
Om 6 uur met de bus naar het vliegveld. Vandaag vliegen we terug naar Delhi. Nadat we weer allerlei kaartjes hebben ingevuld kunnen we door de douane. Er is niet veel te doen op het vliegveld. We hangen wat rond tot het tijd is om aan boord te gaan. We ontbijten in het vliegtuig. Het is ongeveer 1 ½ uur vliegen naar Delhi. We zitten overal verspreid in het vliegtuig. Yvonne heeft er voor gezorgd dat we allemaal aan de rechterkant van het vliegtuig zitten vanwege het prachtige uitzicht. Heel veel bergen met besneeuwde toppen. De groep van Erik zit ook in het vliegtuig, maar voor Erik was er geen plaats meer. Hij moest achterblijven.